پایگاه خبری یاسوج49
به گزارش یاسوج ۴۹ طی روزهای اخیر پرستاران بیمارستان‌های استان کهگیلویه و بویراحمد به خصوص یاسوج مرکز استان تجمع اعتراضی اما مسالمت آمیز داشتند.
آنها که در صف اول خدمت به جامعه در بیمارستان‌ها و با لباس سفید پرستاری صادقانه در سخت‌ترین شرایط در خدمت مردم هستند با تجمع مقابل درب استانداری خواستار توضیح مسئولان در مورد این وضعیت شدند.
یقیناً کسی نمی‌تواند پرستاران و این قشر خدمتگزار را مقصر دانسته و از آنها انتظار داشته باشد که حرفی نزنند و سکوت پیشه کنند.
اما ریشه یابی مشکل امری بسیار مهم و ضروری برای پی بردن به حقیقت است که می‌بایست هم مسئولان و هم پرستاران و هم آحاد جامعه از آن آگاه باشند.
شکی نیست که مسئولان دانشگاه علوم پزشکی به خصوص مدیریت این دانشگاه به دنبال رضایت کارکنان خود هستند و کوچک‌ترین نارضایتی قبل از همه موجب ایجاد دردسر برای مسئولان دانشگاه خواهد شد.
آنگونه که مسئولان دانشگاه اعلام کرده‌اند ۷۰۰ میلیارد تومان از دو بیمه سلامت و تامین اجتماعی طلب دارند قطعاً دانشگاه علوم پزشکی با این رقم بسیار بزرگ علاوه بر اینکه قادر به پرداخت مطالبات و حقوق پرستاران خواهد بود بسیاری از مشکلات را با این رقم بزرگ و درشت حل خواهد کرد.
متاسفانه مشکل بزرگ این است که دستگاه‌های اداری کهگیلویه و بویراحمد تا قبل از سر باز کردن هر زخمی به دنبال اطلاع رسانی از اصل مشکل نیستند.
مسئولان دانشگاه علوم پزشکی می‌بایست بسیار زودتر از این و قبل از اعتراض و تجمع پرستاران چنین معضلی را مطالبه‌گری می‌کردند و از تریبون‌های مختلف پیگیر مطالبات خود می‌شدند نه اینکه قربانی بدحسابی دو بیمه شوند و مصداق این مثل زبان فارسی شوند که می‌گوید" گنه کرد در بلخ آهنگری به شوشتر زدند گردن مسگری".
نمایندگان مردم استان در مجلس شورای اسلامی به خصوص آن دسته از نمایندگانی که در همه مسائل و موضوعات استان دخالت می‌کنند چرا در این موضوع دخالت نکرده و به دستگاه‌های متخلف و بدحساب هشدار نداده و نمی‌دهند.
متاسفانه در کهگیلویه و بویراحمد مشکل فقط میان دانشگاه علوم پزشکی و بیمه‌های سلامت و تامین اجتماعی نیست فلان اداره میلیاردها تومان به اداره برق بدهکار است اداره‌ای دیگر صدها میلیون به اداره آب بدهکاری دارد.
شهرداری میلیاردها میلیارد از اداره دیگر طلبکار است و بالعکس شهرداری و اداره آب و اداره برق به دیگران بدهکارند این اوضاع چنان درهم و برهم شده که نمی‌توان تصور کرد چه زمان این بدهی‌های کلان میان ادارات تسویه خواهد شد.
قطعاً چنین بدهکاری‌هایی در دوره مدیریت دکتر سید رقیه پناهی رخ نداده که امروز او را مقصر این معضل معرفی کنیم بلکه چرخه‌ای معیوب در استان است که همه درگیر آن هستند.
قطعاً پرستاران فهیم و با دانش استان به این موضوع پی برده‌اند که نمی‌توان یک نفر و یک دانشگاه را مقصر چنین وضعیت اسف‌باری دانست مطالبه‌گری آنها می‌بایست قبل از دانشگاه از نمایندگان مجلس باشد که خودشان می‌برند و می‌دوزند و مدیر بیمه معرفی می‌کنند.
چینش‌های مدیریتی استان با آنهاست لذا اگر در چینش‌ها تدبیری به خرج می‌دادند و برای بیمه‌ها مدیران منضبط مدبر و کارآمد به دور از خط بازی و منطقه گرایی معرفی می‌کردند امروز چنین مشکل بزرگی گریبانگیر دانشگاه علوم پزشکی نمی‌شد و پرستاران بیش از این دچار زحمت و رنج و مشقت نمی‌شدند.
