به گزارش یاسوج۴۹،سفر خیرین به استان باعث خوشحالی تعداد زیادی از  نیازمندان و بی ‌سرپرستان بخش پاناوه و خنده بر لبان آنها شد. 

پروانه رئیس کمیته امداد پاتاوه گفت: در سفر خیرین دیدارهای شکوهمندی رقم خورد تا در مسیر خدمت به همنوع، گامی هر چند کوچک برداریم و در سایه‌ی لطف بی‌منتهایش، سفری پرخیر و برکت را به زیور طاعت بیاراییم که این سفر مبارک، که با دیدارهای پرثمر قلی پور مدیرکل محترم کمیته امداد، آغاز شد که جلوه‌ای از همدلی و همراهی بود

پروانه اظهار داشت: در ادامه، توفیق مشاوره با  عارفی، برنامه ریزی ، تدبیر در جهت مدیریت زمان ،دانش ژرف ، دلسوزی بی‌پایان ایشان مسیر خدمت را هموارتر ساخت و همراهی و تلاش های بی وقفه همراه با مسئولیت پذیری قادر کیخسروی معاون اداره پاتاوه و پشتیبانی و پیگیری های  آرانیان مسئول ارتباط با خیرین کمیته امداد استان نشان داد که تلاش مضاعف با علم و عمل، زمانی به غایت زیبایی می‌رسند که در مسیر مهرورزی به همنوع گام بردارند.

پروانه عنوان کرد: در کنار این بزرگواران، حضور پررنگ و پر مهر همکاران خدوم و مدیران پرتلاش، که هر یک چراغی در این راه بودند، فضایی سرشار از همبستگی و عزم راسخ پدید آورد. آنگاه، با تجلیل از خیرین نیک‌اندیش استان های اصفهان و تهران، برگی زرین در دفتر این سفر ورق خورد که درخشش وجود این فرشتگان زمینی، که دستان بخشنده‌شان دعوت به مهربانی است، یادآور این آیهٔ شریف بود که "وَتَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَالتَّقْوَى" که ثمره این همدلی و همراهی،گشوده شدن گره هایی از مشکلات همنوعان و جامعه هدف بود. 

پروانه گفت:این سفر در برپایی (جشن عاطفه ها) با اهدای کیف و لوازم التحریر،تا برای قلم به دستان کوچک آینده ای روشن را به ارمغان آورد، و در نهایت، سخن از سرمایه‌گذاری های خداپسندانه و اهدای اقلام مورد نیاز خانواده های مددجو و نیازمند به میان آمد، فرش هایی اهدا شد؛ نه به عنوان هدیه، که نشان هایی کوچک از دِینِ بزرگ ما در  برابر عظمت ایثارشان.

پروانه عنوان کرد: این کاروان نور، با دعوت از دیگر سرمایه گذاران خیر قلب های مهربان برای پیوستن به این حرکت عظیم،و سرمایه گذرای های خدا پسندانه ی آن  بزرگواران ،رونقی دوباره یافت،تا بتوان گامی بلند در جهت خودکفایی و ایجاد پایگاهی مستحکم برای نیازمندان، تا نه تنها نیاز امروز، که فردای آنان نیز تأمین گردد.این سفر، بیش از هر چیزی، یادآور این حقیقت بود که در کنار هم بودن، همدلی کردن و دستان یکدیگر را گرفتن، معجزه‌ای است که می‌تواند کوه‌ها را جابه‌جا کند و تاریکی‌ها را به روشنایی مبدل سازد. به امید روزی که دل هیچ نیازمندی در این سرزمین، تنها نماند و هیچ چشمی، از بی‌مهری تر نباشد.