به گزارش یاسوج ۴۹ پس از انتقاداتی که اصلاح طلبان از جمله رئیس ستاد پزشکیان در کهکیلویه و بویراحمد از رفتارهای نمایندگان مجلس به خصوص غلامرضا تاجگردون داشتند غلامرضا خداشناس در پاسخ به اظهارات کفایی چنین نوشته است: آینه چون نقش تو بنمود راست / خود شکن، آیینه شکستن خطاست
جناب آقای کفایی!
یادداشت پر از بغض و طعنه شما بیش از آن‌که دغدغه‌ای سیاسی یا اجتماعی باشد، نوعی فرافکنی و عقده‌گشایی شخصی بود که نه انصاف داشت، نه تحلیل، نه راه‌حل. با واژگانی مغشوش و پرخاشگرانه، دیگران را متهم کرده‌اید، اما حتی یک‌بار نپرسیده‌اید در کدام صحنه از تاریخ و حال، شما و امثال شما مسئولیت‌پذیر بوده‌اید؟
شما که از بی‌اخلاقی و منفعت‌طلبی می‌گویید، بفرمایید اصلاح‌طلبی که از زمان اصلاحات تاکنون در گوشه و کنار قدرت فقط سهم‌خواهی کرده و جز برچسب «نقد ساختار» چیزی در کف نداشته، چه دستاوردی برای این استان داشته است؟ چرا در دوران‌هایی که هم‌فکران شما بر اریکه قدرت بودند، کوچک‌ترین اقدامی برای عدالت و توسعه صورت نگرفت؟

جای تعجب است که دخالت نمایندگان را اشغال‌گری می‌نامید، اما از دخالت‌های حلقه‌های محفلی اصلاح‌طلبان در تعیین مدیران بی‌کفایت و سفارشی که پایه‌های ادارات را لرزاندند، سکوت می‌کنید! شما که از قوم‌گرایی انتقاد می‌کنید، پاسخ دهید که چگونه اصلاح‌طلبی در این استان به یک حلقه بسته فامیلی و محفلی تبدیل شد که حتی یک جوان مستعد از خارج این دایره، امکان نزدیک شدن به مدیریت را نیافت.

آقای کفایی 
اگه به‌قول شما ما "مجاهدین شنبه‌ایم"، حداقل اینو ثابت کردیم که توی همون یکی دو روزی که فرصت داشتیم، بیشتر از اونایی کار کردیم که سال‌ها فقط وعده دادن و حرف زدن. شما که خودتونو وارثان اصلی اصلاحات می‌دونیدچرا در چند دوره انتخابات را تحریم نمودید چه منفعتی داشتید که مجددا برگشتید به عرصه سیاست؟، 

می‌گید ما تو چیزی چنگ زدیم که سهمی نداشتیم؟ برعکس، این مردم بودن که سهم ما رو دادن، نه لابی، نه باند، نه قوم‌گرایی.

اگه قرار باشه از «چنگ زدن» حرف بزنیم، بهتره اول برید آینه رو نگاه کنید تا ببینید چه کسایی سال‌هاست چنگ انداختن به صندلی‌هایی که هیچ وقت براشون کفایت نداشتن.

زبان طعنه و ایهام، جای تحلیل را نمی‌گیرد. با بیت حافظ و خیام و نصیحت اخلاقی نمی‌توان چهره ناتوانی و ناکارآمدی یک جریان را پنهان کرد. اگر به‌راستی دغدغه مردم دارید، به جای حمله به منتخبان ملت، از خود بپرسید چرا مردم دیگر به امثال شما اعتماد نمی‌کنند؟

به‌جای آنکه در پس الفاظ سنگین و انشاگونه پنهان شوید، یک‌بار شجاعانه از خود بپرسید سهم شما در وضعیت فعلی استان چیست؟ سکوت در برابر فساد حلقه‌های خودی؟ سهم‌خواهی در دولت‌های گذشته؟ حذف دیگران به بهانه “اصلاح‌طلب نبودن”؟ این‌ها را مردم فراموش نکرده‌اند.

و در پایان، اگر روزی به‌راستی دل‌سوز این استان شدید، از خطابه‌نویسی و انشای سیاسی فاصله بگیرید و در میدان عمل، در کنار مردم باشید، نه در پستوهای نقد از پشت تریبون‌های بی‌پاسخ.

غلامرضا خداشناس