به گزارش یاسوج ۴۹- این روزها در فضای مجازی آنچه که بیش از همه هر انسان شرافتمند و دلسوزی را ناراحت و نگران می‌کند وضعیت معیشتی ۹۰۰ نیروی شرکتی شرکت آوای سلامت در استان کهگیلویه و بویراحمد است که در بیمارستان‌های استان با همه وجود به دردمندان بیمار خدمت می‌کنند.

 کافی است که عضوی از این گروه باشی و حرف‌های آنها را بشنوی آنگاه برای وضعیت استان و فرزندان بینوایش غصه می‌خوری و می‌گریی که چرا باید وضعیت چنین باشد و آنها برای گذران زندگی وسایل و مدارک خود را نزد مغازه‌داران گرو بگذارند.

 همین چند ساعت پیش قبل از درج این خبر که با یکی از این نیروهای شرکتی صحبت می‌کردم با اشک و آه از وضعیت رقت بار زندگی خود گفت که چگونه برای فرزندش  که بهانه میوه کرده میوه بگیرد و با کدام پول و با کدام رو نزد مغازه‌دار برود و درخواست نسیه کند.

 اما در چند وقت اخیر با آمدن خانم دکتر سید رقیه پناهی و دید و بازدیدهای او از نقاط مختلف استان از دیشموک گرفته تا بهمئی و گچساران و چرام و ننشستن پشت میز همه امیدوار بودند که مشکلات دانشگاه علوم پزشکی و کارکنان بینوا و نیروهای شرکتی با این دوندگی‌ها برطرف شود.

 آنها به یاسوج ۴۹ می‌گویند تا الان عیدی و سنوات سه ماه آخر سال ۱۴۰۳ و حقوق اسفند ماه سال گذشته و حقوق فروردین امسال را نگرفته‌اند حال چگونه و با کدام پول باید گذران زندگی کنند این سوالی است که مسئولان علوم پزشکی به خصوص خانم دکتر باید جوابگو باشند.

 یکی از این کارکنان شرکتی به یاسوج ۴۹ گفت قراردادها هم شفاف نیست طبق ماده ۵۱ قانون کار باید ۱۲۰ ساعت اضافه کار پرداخت شود که آنها ۶۰ تا ۷۰ ساعت بیشتر در قرارداد قید نکرده‌اند و این خلاف قانون است از این‌ها که بگذریم وقتی پیام‌های رد و بدل شده میان این نیروهای بینوای شرکتی را در گروه خودشان می‌خوانیم به حال استان و به حال دانشگاه علوم پزشکی باید گریست که چرا و به چه دلیل باید چنین مسائلی بیش از همه استان‌ها در استان ما وجود داشته باشد و چند انسان زحمتکش رودرروی هم مشکلات زندگی و نداری‌ها را برای یکدیگر تعریف کنند واقعا جای تاسف و گریه دارد.