یاسوج ۴۹_ یادداشت وحید محمدی تبار-"صندلی" گاهی سوار است و گاهی سوار "صندلی" هستی...

گرچه در جامعه امروزی اعتبار و منزلت اجتماعی افراد به موقعیت های اجتماعی،  سیاسی و اقتصادی گره خورده است و این نگاه متاسفانه امری اجتناب ناپذیر شده اما در ترازوی اهل خرد و اندیشه و وجدان بیدار افکار عمومی ؛ اصالت، شخصیت و انسانیت افراد ملاک ارزیابی ست.

صندلی ریاست اگر بر انسان سوار شد که البته بر انسانهای ضعیف و بی بنیه سوار است ، انسان خودش را گم می کند ، گذشته اش را فراموش می کند و روش‌های و راههای رسیدن به صندلی و آنان که اسباب سواری ایشان را فراهم آورده اند ، را فراموش می کند ، عوض می شود ، رفتارهایش ، جواب دادن هایش و جواب ندادن هایش  کلا دگرگون می گردد تا ثابت کند صندلی دارد و سوار است اما در واقع این افراد زین ریاست اند نه سوار...
اعتبار و منزلت این دسته افراد به ثانیه ای پس از جدایی از صندلی طول نخواهد کشید چون اعتبار و منزلت شان را آن جایگاه به عاریت گرفته اند.

اما آنان که اصالت دارند و رنگ عوض نمی کنند و فریفته چند صباحی قدرت را نخورده اند به آن جایگاه اعتبار و منزلت می بخشند و حتی بعد از حذف شان و نبودشان در جامعه دارای منزلت و اعتبار فراوان اند و اینان کسانی اند که سوار بر صندلی اند نه صندلی سوارشان.

و اینان اند که در جامعه و تاریخ ماندگار اند و بااعتبار ...
م تبار