یاسوج ۴۹_داریوش بهنیا_ خانه‌ای در کهگیلویه و بویراحمد نیست که شهیدی نداده باشد و یا جانبازی و ایثارگری عضو آن خانواده نباشد.

 از این حیث استان کهگیلویه و بویراحمد در کشور اول است هیچ استانی نمی‌تواند بگوید که در طول ۸ سال جنگ و دفاع مقدس در برابر ارتش مخوف بعثی بیش از کهگیلویه و بویراحمد به نسبت جمعیت و وسعت اعزام به جبهه داشته و یا اینکه شهید داده است.

 استانی که در تعداد شهید و در تعداد رزمندگان به نسبت جمعیت که آن روزها که فقط ۳۰۰ هزار نفر بود بیشترین رزمنده و شهید را به خود اختصاص داد.

 تا اینجای کار مردم استان کهگیلویه و بویراحمد دین خود را نسبت به این کشور ادا کردند فرزندان استان کهگیلویه و بویراحمد برای حفظ وطن در مقابل ارتش صدام چیزی کم نگذاشتند و در ایثارگری درجه یک و نمره اول کشور بودند.

 اما وقتی بعضی از کم کاری‌ها و بی‌تدبیری‌ها را در سایه سیاسی کاری‌ها و بی‌عدالتی‌ها می‌بینیم هرگز نمی‌توانیم زبان در کام محبوس کرده و سخنی نگوییم مثل آنچه که این روزها در گلزار شهید والامقام علمدار کرمی یکی از اولین شهدای استان می‌بینیم.

 شهیدی که در دی ماه ۱۳۵۹ یعنی تنها ۴ ماه بعد از جنگ و در سن ۲۰ سالگی در حالی که پدر و مادرش را نیز از دست داده بود به فیض شهادت می‌رسد شهیدی که از هر حیث مظلوم واقع شد یعنی اینکه هم پدر و مادر را قبل از شهادت از دست داد و هم اینکه در مکانی به خاک سپرده شد که دور از گلزار شهدای شهر یاسوج و در مکانی متروکه است.

 اگر از فلکه عدل به سوی بلوار قرنی حرکت کنیم تنها ۵۰ تا ۱۰۰ متر بعد در بلوار قرنی به تپه‌ای کوچک می‌رسیم که دور تا دور آن را منازل مسکونی و البته این روزها سازه‌های موقت به عنوان مغازه و میوه‌فروشی فرا گرفته‌اند و تنها یک راه باریک برای دسترسی به مزار این شهید والا مقام وجود دارد.

 از تپه که بالا می‌رویم به قبرستانی می‌رسیم که ده‌ها مزار مربوط به دهه ۶۰ و ۷۰ در آن وجود دارد و در انتها گلزار شهید والا مقام علمدار کرمی است که البته خود مزار ساماندهی شده اما اطراف و اکناف آن به گونه‌ای است که درخور شان این شهید والا مقام نیست.

 سوال اساسی از مسئولان فرهنگی استان است که آیا نمی‌توانستند این مکان کوچک را که در دل آن یک مزار شهید قرار گرفته به مکانی فرهنگی و زیبا تبدیل کنند تا هم مکانی برای برگزاری برنامه‌های فرهنگی دینی و مذهبی باشد هم اینکه گلزار شهید علمدار کرمی به عنوان یکی از شهدای اولیه استان این چنین غریب و مظلومانه در چنین مکانی متروکه واقع نشود.

 جای سوال از بنیاد شهید و یا شهرداری یاسوج است که آبا نمی‌توان و یا نمی‌شود که حصاری در اطراف این قبرستان کوچک کشیده شود این تعداد اندک مزارها نیز همسان سازی شده تا اینکه بی‌احترامی به مردگان نشود و در نهایت گلزار شهید علمدار کرمی به یک مکان زیبای فرهنگی کوچک و دنج برای کسانی تبدیل شود که در دل شهر یاسوج نیاز به آرامش معنوی کوتاه مدت داشته باشند.

 اما محض اطلاع مسئولان فرهنگی استان کهگیلویه و بویراحمد که اگر چنین جایی در استانی مانند اصفهان یا مرکزی و یا گیلان و یا ایلام و یا هر جای دیگری قرار داشت چنان زیبا و شکیل آن را تبدیل به یک فضای فرهنگی می‌کردند که شأن شهید اولیه استانشان حفظ می‌شد و بر زیبایی شهر و دیار نیز افزوده می‌گشت.

 اما دریغا و واسفا که چنین سلیقه‌هایی در استان کهگیلویه و بویراحمد هیچگاه وجود نداشته و این گونه که معلوم است تا ابد چنین تدبیر و سلیقه‌ای در استان به خرج داده نخواهد شد.

 اما جان کلام؛ تنها می‌توانیم بگوییم شهید علمدار کرمی شرمنده‌ایم شهید علمدار کرمی شرمنده‌ایم شهید علمدار کرمی شرمنده‌ایم و به مسئولان فرهنگی استان بگوییم که باید در برابر ساحت چنین شهید والا مقامی اظهار ندامت و شرمندگی کنید‌.