یاسوج ۴۹ فوتبال در استان کهگیلویه و بویراحمد هواداران پرشماری دارد در سال‌های اخیر نوجوانان بسیاری جذب مدارس فوتبال شده‌اند تا اینکه فوتبال را به صورت علمی یاد گرفته و بتوانند در فوتبال کشور و در لیگ‌های برتر و چه بسا در تیم ملی بدرخشند و در این هنر هشتم روزهای شیرین و به یاد ماندنی از خود بر جای بگذارند.

 هر چند امکانات و زیرساخت‌های بسیار ضعیفی در استان کهگیلویه و بویراحمد برای درخشش فرزندان این استان در عرصه فوتبال وجود دارد اما باز هم این نوجوانان و جوانان ناامید نیستند و با همین امکانات کم راه درخشش در فوتبال را می‌پیمایند تا اینکه بتواند روزی برای خودشان جایگاهی در فوتبال ایران دست و پا کنند.

 سخن امروز در مورد یکی از این نوجوانان فوتبالی در استان کهگیلویه و بویراحمد و شهر یاسوج است شایان همت جو از آن دست نوجوانانی است که با همه سختی‌ها و نداری‌های فوتبال استان دست و پنجه نرم می‌کند و البته در میان این همه کمبود و ضعف و نداری یک سرمایه بزرگ به نام پدر دارد که او همه دار و ندار و زندگی خود را برای موفقیت پسرش در فوتبال صرف کرده است.

 عشق فوتبال در کهگیلویه و بویراحمد چنان است که در شایان می‌گوید چهار شبانه روز در تهران برای تست شایان سختی‌ها و مرارت‌های زیادی کشیدم و شب و روز را به دلیل نداشتن جا و مکان در خودروی شخصی سپری می‌کردم اما همه این‌ها به عشق پسر و درخشش او در فوتبال بود.

 شایان نیمی از عمر خود را در مدارس فوتبال استان سپری کرده متولد ۸۶ است اما از این عمر نه چندان زیاد و اول نوجوانی ۸ سال آن را در مدرسه فوتبال بوده و روزهای تلخ و شیرین زیادی داشته از امر و نهی‌های مربیان آکادمی گرفته تا مصدومیت‌ها و البته بدتر از همه گاهی نیمکت نشینی‌ها که از هر دردی برای بچه‌ها در فوتبال بدتر است.

شایان بخش زیادی از موفقیت خود در فوتبال را مدیون شهرام رضایی‌زاده دبیر آکادمی سپاهان است که می‌گوید عاشق رفتار و اخلاق او بودم علاوه بر اینکه مربی فوتبال بود مانند یک پدر هرگز اجازه نمی‌داد که چارچوب‌های اخلاقی را زیر پا بگذاریم و بیش از فوتبال به اخلاق توجه می‌کرد.

شایان می‌گوید؛ آنچه در مدرسه فوتبال یاد گرفتم باید قبل از یاد دادن تکنیک‌ها و تاکتیک‌های فوتبال؛ تکنیک‌ها و تاکتیک‌های زندگی را به بچه‌ها آموخت قبل از فوتبال باید اخلاق را آموخت به همین خاطر بوده که تاکنون توانسته‌ام در فوتبال بمانم چرا که راه و رسم زندگی را در مدرسه فوتبال و زیر نظر مربی خوبم شهرام رضایی‌زاده آموختم.

شایان به خطراتی که در مدرسه فوتبال جوانان و نوجوانان را تهدید می‌کند هم اشاره کرد و چنین گفت که از هر گروه و قشری وارد فوتبال می‌شوند باید یاد گرفت که چگونه با چنین افرادی کنار آمد تا اینکه به بی‌اخلاقی و انحراف دچار نشد.

از شایان در مورد الگوهای اخلاقی او در فوتبال می‌پرسیم که می‌گوید آنهایی که با اخلاق‌تر بوده‌اند در فوتبال بیشتر مانده‌اند هر چند بی‌اخلاق‌ها ممکن است خوب دریبل بزنند و خوب بازی کنند و خوب بدرخشند اما درخشش آنها دوامی ندارد تجربه و تاریخ نشان داده که بی‌اخلاق‌ها خیلی زود از فوتبال محو شده‌اند.

این حرف‌ها را نوجوانی می‌زند که ۱۶ سال بیشتر ندارد شایان معتقد است که اگر مسئولان استان کهگیلویه و بویراحمد کمک بیشتری کنند حتماً از این استان در رده‌های ملی بازیکنان بسیار زیادی معرفی خواهند شد اما با این امکانات و با این وضعیت کار خیلی سخت است.

 امروزه مهم‌ترین نیاز فوتبال زمین‌های چمن خوب و استاندارد است که من تاکنون در استان حتی یک مورد آن را ندیده‌ام‌

وقتی اسم ورزشگاه ۱۵ هزار نفری یاسوج را می‌آوریم این نوجوان ۱۶ ساله فوتبالیست آهی می‌کشد و می‌گوید؛ خیلی دوست داشتم که به عنوان یک استعداد فوتبالی یک بار هم که شده مقابل چشم هواداران فوتبال استان مقابل دیدگان پدرم که برایم در فوتبال بسیار زحمت کشیده و همچنین دوستانم فوتبال بازی کنم و البته شاهد درخشش تیم‌های فوتبال کهگیلویه و بویراحمد در این استادیوم باشم اما فکر می‌کنم که با وضعیت کنونی استادیوم ۱۵ هزار نفری یاسوج به عمر ما قد نمی‌دهد.

​​​​​​بازیکن تیم فوتبال پرسپولیس جنوب یاسوج که اکنون در لیگ برتر نوجوانان فوتبال کشور بازی می‌کند معتقد است اگر استانم و شهر یاسوج یک تیم درجه یک فوتبال داشته باشد دیگر بچه‌ها جذب سرخ و آبی‌های تهرانی نمی‌شوند و هواداران مجبور نیستند سنگ تیم‌های مرکز نشین را به سینه بزنند ای کاش مسئولان استان ما کمی هم درک فوتبالی داشتند.

پدر شایان هم که در کنار ما نشسته حرف‌های پسرش را با دقت گوش می‌کند او هم به حرف می‌آید و از کمبودها نداری‌های فوتبال استان گلایه کرده و از مسئولان می‌خواهد که پای کار بیایند و اجازه ندهند که این استعدادها خاموش شوند.

آقای همت‌جو به وقتی که برای موفقیت و پیشرفت شایان می‌گذارد اشاره می‌کند و می‌گوید عمر و سرمایه و زندگی خود را برای موفقیت شایان گذاشته‌ام البته به نوعی هم می‌توان گفت که برای فوتبال استان تلاش می‌کنم اگر شایان و امثال او در فوتبال موفقیتی کسب کنند گویی برای همه استان موفقیت کسب کرده‌اند.

 این موفقیت مربوط به همه ۷۵۰ هزار ساکن استان کهگیلویه و بویراحمد است بنابراین تلاش‌های ما والدین تنها برای موفقیت فرزندانمان نیست بلکه بیشتر به موفقیت استانمان می‌اندیشیم که باید مسئولان این موضوع را درک کنند.

آقای همت جو از امکانات شهرهای مختلف استان در فوتبال یاد می‌کند و می‌گوید کاش آقای استاندار و معاون عمرانی و مدیر کل ورزش سری به شهرهای استان بزنند تا ببینند استعدادها کجا و امکانات کجا چه کسی جوابگوی این همه جوان و نوجوان فوتبال دوست و با استعداد است چرا مسئولان حرکتی برای رفع این مشکلات نمی‌کنند.

آقای همت جو وضعیت ورزشگاه ۱۵ هزار نفری را تاسف بار می‌داند و می‌گوید من به عنوان یک شهروند خجالت می‌کشم چرا مسئولان ما که این وضعیت را می‌بینند  ساکت می‌نشینند و به فکر سامان دادن اوضاع نیستند چرا باید سرمایه‌ای که شاید هزار میلیارد تومان ارزش افزوده داشته باشد این چنین بر باد فنا برود مگر ورزش استان ما صاحب و متولی ندارد مگر مدیریت کردن در ورزش به میز و صندلی و نشستن در اداره است تاریخ در مورد مدیریت‌های ضعیف استان ما قضاوت خواهد کرد.

آقای همت‌جو با بیان اینکه عده‌ای جوان در حال حاضر سکان فوتبال استان را به دست گرفته‌اند می‌گوید باید این جوانان را کمک کنیم زیرا که می‌دانیم جیبی برای خودشان از بهر فوتبال ندوخته‌اند بنابراین می‌توان با چنین سرمایه‌ای راه پیشرفت در فوتبال را هموار کرد اما به شرطی که مسئولان و نمایندگان برای فوتبال دلسوزی کنند

همت‌جو در ادامه درد دل‌های خودش از نماینده مردم بویراحمد و دنا در مجلس گلایه‌مند است و می‌گوید آقای بهرامی تا قبل از اینکه وارد مجلس شود از فوتبال و کمک به این رشته ورزشی حرف‌های خوبی می‌زد اما امروز که در مجلس حضور دارد عملکردی از ایشان در زمینه توسعه فوتبال دیده نمی‌شود باید به قول‌هایی که داده‌اند عمل کنند بخش زیادی از رای نمایندگان و به خصوص نماینده مرکز استان متعلق به جامعه فوتبال است.

او می‌گوید؛ نباید به اعتماد مردم پشت پا بزنیم توقع ما این است که به وضعیت زمین ورزشگاه تختی و ورزشگاه ۱۵ هزار نفری رسیدگی شود اگر مصدومیتی گریبانگیر این بچه‌های معصوم و مظلوم شود چه کسی پاسخگو خواهد بود.

شایان که حرف‌های پدر را خوب می‌شنود هم از این وضعیت گلایه می‌کند و می‌گوید استادیوم‌های ما نه چمن دارند و نه نور وقتی مقابل تیم‌های استان‌های دیگر در شهر و دیار خودمان میزبان هستیم واقعاً خجالت می‌کشیم اسم ما را گذاشته‌اند استان گردشگری و استان چهارفصل اسم ما را گذاشته‌‌اند استان نفت خیز اما حتی در همین استان نفتخیز یک چمن ورزشی درست حسابی هم نداریم تا ما هم مانند سایر نوجوانان کشور روزی روی یک چمن درست حسابی تمرین و بازی کنیم حسرت به دل مانده‌ایم اما از فوتبال ناامید نشده‌ایم.

شایان همت جو

شایان همت جو

شایان همت جو

شایان همت جو

شایان همت جو

شایان همت جو

شایان همت جو

شایان همت جو

شایان همت جو

شایان همت جو

شایان همت جو

شایان همت جو

شایان همت جو

شایان همت جو

شایان همت جو